Valt het mee? Persoonlijk ben ik vrij goed bezig. Al zeg ik het zelf, in alle bescheidenheid. Ik had me namelijk voorgenomen om ze elke week te tellen. Niet de kilo’s, niet de euro’s, geen parkeerboetes en ook geen dames, maar wel de glazen alcohol. Voor 1 januari had ik er geen idee van. Meten is weten en dat deed ik dus. En meten werd ook wel reduceren. Andere mensen gaan radicaler te werk. Zij bannen elke druppel uit hun leven. Na het lezen van zo’n getuigenissen in de krant gaf ik die geheelonthouders 100% gelijk. Zij konden maar beter stoppen, want ze dronken om de verkeerde reden. Zo las ik dit: “Als je echt positief bent, heb je geen drank nodig. Ik denk dat drinken vooral een houding is. Het gaat meer om het vasthouden van een pint dan om het drinken zelf.” Tja, als je drinkt om je zelf een pose aan te meten, en als je alcohol nodig hebt om positief te blijven of te worden, stop dan en sla maar een kratje fruitsap in. In het artikel stond ook nog: “Sommigen kiezen een leven zonder één druppel alcohol. Gewoon, omdat het kan.” Hmm… Kan je overleven zonder alcohol? Uiteraard. Een mens heeft dat niet nodig, een IPA, een saison, een geuze of een tripel. Net zoals je geen mosselen nodig hebt, geen perfect gebakken frietjes en geen zelfgemaakte mayonaise. Maar ik vind die dingen wel allemaal verdomd lekker.
En dus is mijn adagium nog meer dan vroeger: “Drinken? Wees gerust! Maar wel minder en beter.” Weg met de lauwe receptiewijn en die futloze cava. Weg met het gedachtenloos hijsen van warme pintjes, weg die shotjes vodka en citroenjenever van zeeeeeer onduidelijke origine. Zo komt er nog meer ruimte in mijn leven voor een edel bier, geserveerd in ideale omstandigheden, in het juiste glas, in het juiste gezelschap. Dat moment van ontmoeten en samen proeven, het is niet in cijfers te vatten.
Bert Kruismans