Session, de term is dus ook zo’n honderd jaar oud en toch pas de laatste tien jaar echt in opmars. In onze contreien toch nog steeds onbekend, tenzij dan voor de echte freaks. Zij die niet meer opkijken van 42° ABV en eisbock als passé beschouwen. Ja, zij dus, die gokken op de waarde van bier en daarom eindeloze kelders volstompen met millésimes, unieke jaargangen en genummerde limited editions dat je ogen er pijn van doen. Deze keer echter hebben ze gelijk, sessions worden volgens mij de trend. Wie wil er nu niet genieten van een fris bier, maximum 5°, op een zomerse dag. Zo een waar je met plezier nog een tweede van bestelt zonder onmetelijk dronken te worden. Geen tripels op z’n Kempisch maar eerder blond op z’n Brussels, pardon, Belgisch. Want meer en meer brouwerijen steken een lichte variant in hun gamma die het wonderwel uitmuntend doet. Smijt er een mooi etiket rond en de consument is content. Die Britse fabrieksarbeider, wie had gedacht dat zijn sporen nog zo lang zouden nazinderen.
Het is volop zomer op het moment van schrijven. De pils wordt aan de geschoven en vervangen door een session bier. Zoek in onze Belgische biercultuur vooral niet naar die term, u zal ontgoocheld terugkeren. Zoals ik al zei, de term is hier nog niet ingeburgerd. Misschien is dat niet zo slecht. Laten we het gewoon houden op fantastisch Belgisch bier met weinig alcohol. Zo eentje waar je er nog een van wil bestellen. Dat is een session. Dat is even pauze nemen en tussen alle hectiek door ontspannen. Mag dat?
Bert Mattijs